Ziekenhuis ervaringen 25-12-2009

Zaterdag; na een lange nacht van veel woelen en wakker zijn begint er om 5:30 weer leven op de gang. De hele nacht is om het uur ook mijn bloeddruk gemeten. ’s Ochtends werd er direct bloed geprikt voor de laatste controles. Wel 6 buisjes, echt iets voor Sandra ( een held met prikken en bloed). Samen met René gewacht op wat er gebeuren ging. Ondanks dat we in een vreemd land zitten en opeens in een ziekenhuis zijn beland, zijn we redelijk rustig. We hebben het volste vertrouwen in de artsen en laten alles over ons heen komen.

Opeens werd er om 9:30 gezegd dat ik nog even kon gaan douchen. Om 9:45 liepen we samen met de gynaecoloog de trap op richting OK. Een gang donker en erg rommelig. Heel snel naar de OK op de OK tafel liggen. Daar werden de eerste infusen aangesloten. Ik voelde langzaam warm worden en dit gevoel herkende ik gelukkig, een voorteken van flauwvallen. Dus ik heb dit aangegeven aan de OK assistent. Gelukkig werd de OK tafel gekanteld zodat het gevoel wegzakte. Even later lag ik al onder zeil!

Het volgende moment werd ik een beetje wakker gemaakt door René in een operatiehemd en met Anne op de arm. Anne nog een beetje onder het smeer. Maar daarna werd ik doorgereden naar de mid care afdeling om een beetje uit te slapen. Gelukkig heb ik dat eerste beeld goed op mijn netvlies. Want tja opeens ben je moeder.

Om 12:00 mocht René even bij me te komen. Dat was wel heel fijn! Helaas mocht hij niet te lang blijven. Dus er zat niets anders op om veel te slapen. Om 15:00 werd voor het eerst Anne gebracht en was René gelukkig meegekomen. Heel apart want ja, echt geloven dat die kleine meid van jou is doe je nog niet echt. Ik lag naast een Tsjechië vrouw die een tweeling had gekregen. We hebben een beetje geprobeerd te praten in het Duits. Na een lange nacht kregen we een ontbijtje. Mijn buurvrouw werd er misselijk van. En werd geholpen om even recht te zitten op de rand van het bed. Ik werd ook even geholpen om te zitten. Dit ging gelukkig goed en ik werd gelukkig ook niet misselijk.

Na nog een paar uur wachten werd ik om 10:30 geholpen in een oude rolstoel met een typisch uitziende Tsjechische broeder, in een oude lift (soort goederenlift) naar beneden gebracht. Daar beneden zaten René en de kersverse opa en oma te wachten. Het was een fijn weerzien. Anne werd ook even gebracht.

Anne werd om de 3 uur bij me gebracht. Zondag en maandagnacht heeft Anne nog bij zusters geslapen zodat ik een goede nachtrust zou hebben. Ik was ook nog niet mobiel genoeg om Anne uit haar bedje te halen.

Vanaf dinsdag verbleef Anne de hele dag en nacht bij me. Dat was wel heel speciaal om aan elkaar te wennen en samen te klungelen om borstvoeding te geven. De verpleegkundige hebben me de dagen ervoor geholpen met het aanleggen van Anne aan de borst. Maar ’s nachts was ik te eigenwijs om hulp te vragen. Dus ik met Anne ’s nachts wat geklungeld. Maar het is toch gelukt. En de borstvoeding is aardig op gang gekomen. En goede borstvoeding zorgt voor goede spuitpoepluiers. Papa kreeg bij de eerste luierverschoning de vuurdoop!

Woensdagmiddag kreeg ik te horen dat ik de volgende dag naar huis mocht. Heel blij dus, net voor de kerst thuis!

De volgende keer meer daar over.

Liefs Sandra