Lief Schatje 31-12-2009

Even een update van ons nieuwe leventje. Anne is een ongelofelijke lieve baby, tot nu toe!!! Ze slaapt goed en kijkt heel vredig. Echt interactie is er natuurlijk nog niet maar je kunt wel ongelofelijk lekker met haar knuffelen.

Ik geef Borstvoeding maar heb helaas last van tepelkloven. Ik kan nu uit ervaring zeggen dat dit echt pijn doet. Iedere keer worden de wondjes weer open gemaakt. Ik loop dus nu rond met 'tepelbeschermers' een soort lekbakjes met aan de bovenkant gaatjes zodat er lucht bij je tepels kan komen. Het is nu afwachten totdat de tepels herstellen. Echt genieten van borstvoeding geven doe ik dus op het moment niet. Maar als ik naar het voldane gezichtje van Anne kijk, geeft dit mij ook wel weer voldoening.

Dinsdag zijn we naar de kinderarts geweest (in Tsjechië gaan je naar een kinderarts i.p.v. consultatiebureau). Anne was al gegroeid en uiteraard aangekomen maar schijnbaar nog niet genoeg. Er werd gezegd dat ze zo'n 20 gr per dag aan moet komen. Anne was maar 12 gr per dag aangekomen. We hoefde ons nog geen zorgen te maken maar we moesten wel vanmorgen op controle terugkomen. Anne slaapt veel en we moesten haar vaak wakker maken voor de volgende voeding. Er was mij vertelt dat er maximaal 4 uur tussen de voedingen mocht zitten. Nu had de kinderarts geadviseerd om de 2 1/2 uur te voeden. Ze is bewegelijk en voelt goed aan, dus echt zorgen maakten we ons er niet over.
Vanochtend bleek dan ook dat ze in twee dagen 90 gram was aangekomen. Zo zie je maar het is altijd een moment opname. We moeten volgende week vrijdag weer terug naar de kinderarts. En dan zien we wel of ze voldoende blijft aankomen.

Tot de volgende update!
groetjes Sandra

1e Badje en wandeling 25-12-2009

Op 1e Kerstdag wil iedereen er schoon en fris in kerstoutfit bijlopen. Een Kerstoutfit hadden we niet voor Anne maar haar eerste badje thuis konden we wel regelen.

Alles moest bij elkaar gezocht en klaar gezet worden. Want als je zo’n kleintje uit het water tilt moet ze snel gedroogd en weer lekker warm aangekleed worden. We waren er klaar voor, het badje hadden we vol laten lopen. Maar ik vond het eigenlijk te warm. En je wilt toch niet dat je kleine meid zich verbrand aan het te warme water. Drie mensen die tegen mij zeiden dat het wel meeviel. Maar ja, moeders wil is wet. Uiteindelijk bleek dat het water helemaal niet te warm was, eerder een beetje te koud. Hmmm ik moet duidelijk nog een beetje oefenen met moedertje spelen.

René wilde Anne in het badje doen en stond dus klaar met Anne in zijn handen. Toen bleek dat hij zijn mouwen en horloge nog aan had. Zo goed voorbereid dus en nog lekker klungelen! Ik heb Anne dus maar snel overgenomen en in badje gedaan. René heeft haar verder weer aangekleed omdat ik me toch nog wat slap op de benen voelde. Zo'n operatie mag je niet onderschatten en gelukkig luister ik dus goed naar mijn lichaam en geef ik het stokje over aan papa.

Op 2e Kerstdag was het prachtig weer in Praag. Lekker strak blauwe lucht en zonnetje aan de hemel. Een perfect moment dus om een eerste wandelingetje te gaan maken. Nadat Anne goed was ingepakt hebben we met z’n allen lekker langs de rivier gelopen. Er liepen veel mensen en de zwanen en eenden werden gevoerd. Dat kunnen we straks lekker vaak gaan doen ‘eendjes voeren’.

Thuiskomst 24-12-2009

Woensdagmiddag kreeg ik te horen dat ik de volgende dag naar huis mocht. Ik zou dan alleen zaterdag voor de hechtingen terug moeten komen. Nou dat wilde we wel hoor!! Ik voelde me zo goed en deed de verzorging van Anne al helemaal alleen dus waarom nog langer blijven. Ook de kinderarts gaf toestemming om Anne naar huis te laten gaan. Anne was namelijk al in gewicht toegenomen door de borstvoeding.

Donderdagmorgen kwam René me ophalen. Zodra René binnen was, kwam er een verpleegkundige die even de financiën in orde wilde maken. Tja, als je alleen op een kamer wilt liggen moet je daarvoor extra betalen. Wat dan wel raar is als dat in cash voldaan dient te worden. Blijft een beetje raar in een oost europees land. Je voelt toch dat ze geld uit je zak willen kloppen omdat je een buitenlander bent. Maar in het ziekenhuis waren ze wel allemaal even vriendelijk en behulpzaam.

We hebben nog een tijdje op de komst van de kinderarts moeten wachten voor de laatste check van Anne en haar papieren. Maar om 11:00 liepen we dan eindelijk het ziekenhuis uit. Anne hadden we lekker dik ingepakt . Het gaf wel een apart gevoel om met z’n drieën terug naar huis te rijden.

Thuis aangekomen werden we opgewacht door de opa’s en oma’s. De voordeur was mooi versierd en ook in de woonkamer hingen slingers en roze ballonnen. Er was zelfs gedacht aan roze kaarsen.

Na de lunch ben ik snel op bed gaan liggen want ik was nog wel heel erg moe. Maar dat kwam misschien ook wel omdat ik die nacht samen met Anne een beetje gespookt heb. Eerst borstvoeding geven. Toen had ze de hik daarna kon ze niet in slaap komen en waardoor??? Ze had gegeten, een schone luier dus wat kan het nog meer zijn?? Na twee en een half uur aanmodderen heb ik nog maar geprobeerd borstvoeding te geven en mevrouw viel gelukkig direct in slaap.

Volgende keer weer meer babyverhalen want tja Anne heeft nu in ons leventje de hoofdrol!

Groetjes Sandra

Ziekenhuis ervaringen 25-12-2009

Zaterdag; na een lange nacht van veel woelen en wakker zijn begint er om 5:30 weer leven op de gang. De hele nacht is om het uur ook mijn bloeddruk gemeten. ’s Ochtends werd er direct bloed geprikt voor de laatste controles. Wel 6 buisjes, echt iets voor Sandra ( een held met prikken en bloed). Samen met René gewacht op wat er gebeuren ging. Ondanks dat we in een vreemd land zitten en opeens in een ziekenhuis zijn beland, zijn we redelijk rustig. We hebben het volste vertrouwen in de artsen en laten alles over ons heen komen.

Opeens werd er om 9:30 gezegd dat ik nog even kon gaan douchen. Om 9:45 liepen we samen met de gynaecoloog de trap op richting OK. Een gang donker en erg rommelig. Heel snel naar de OK op de OK tafel liggen. Daar werden de eerste infusen aangesloten. Ik voelde langzaam warm worden en dit gevoel herkende ik gelukkig, een voorteken van flauwvallen. Dus ik heb dit aangegeven aan de OK assistent. Gelukkig werd de OK tafel gekanteld zodat het gevoel wegzakte. Even later lag ik al onder zeil!

Het volgende moment werd ik een beetje wakker gemaakt door René in een operatiehemd en met Anne op de arm. Anne nog een beetje onder het smeer. Maar daarna werd ik doorgereden naar de mid care afdeling om een beetje uit te slapen. Gelukkig heb ik dat eerste beeld goed op mijn netvlies. Want tja opeens ben je moeder.

Om 12:00 mocht René even bij me te komen. Dat was wel heel fijn! Helaas mocht hij niet te lang blijven. Dus er zat niets anders op om veel te slapen. Om 15:00 werd voor het eerst Anne gebracht en was René gelukkig meegekomen. Heel apart want ja, echt geloven dat die kleine meid van jou is doe je nog niet echt. Ik lag naast een Tsjechië vrouw die een tweeling had gekregen. We hebben een beetje geprobeerd te praten in het Duits. Na een lange nacht kregen we een ontbijtje. Mijn buurvrouw werd er misselijk van. En werd geholpen om even recht te zitten op de rand van het bed. Ik werd ook even geholpen om te zitten. Dit ging gelukkig goed en ik werd gelukkig ook niet misselijk.

Na nog een paar uur wachten werd ik om 10:30 geholpen in een oude rolstoel met een typisch uitziende Tsjechische broeder, in een oude lift (soort goederenlift) naar beneden gebracht. Daar beneden zaten René en de kersverse opa en oma te wachten. Het was een fijn weerzien. Anne werd ook even gebracht.

Anne werd om de 3 uur bij me gebracht. Zondag en maandagnacht heeft Anne nog bij zusters geslapen zodat ik een goede nachtrust zou hebben. Ik was ook nog niet mobiel genoeg om Anne uit haar bedje te halen.

Vanaf dinsdag verbleef Anne de hele dag en nacht bij me. Dat was wel heel speciaal om aan elkaar te wennen en samen te klungelen om borstvoeding te geven. De verpleegkundige hebben me de dagen ervoor geholpen met het aanleggen van Anne aan de borst. Maar ’s nachts was ik te eigenwijs om hulp te vragen. Dus ik met Anne ’s nachts wat geklungeld. Maar het is toch gelukt. En de borstvoeding is aardig op gang gekomen. En goede borstvoeding zorgt voor goede spuitpoepluiers. Papa kreeg bij de eerste luierverschoning de vuurdoop!

Woensdagmiddag kreeg ik te horen dat ik de volgende dag naar huis mocht. Heel blij dus, net voor de kerst thuis!

De volgende keer meer daar over.

Liefs Sandra

Prachtig koud winterweer in Praag

De ouders van Sandra gisteren aangekomen. Ze hebben ruim 15 uur in de auto gezetten. Maar ja dan zie je ook wel wat !

Gelukkig gaat het met de Moeder en Anne goed. Sandra is vanmorgen naar de kraam afdeling gegaan. Beide zijn nu dicht bij elkaar.

Wat een plaatje he ... Papa ontzettend gelukkig met dit kerst cadeautje.

Een gezonde Meid en heet Anne Petronella Sophia

Moeder en Dochter maken het goed. Zaterdag 19 December 2009. Om 10:13 uur heeft onze dochter Anne
het levenslicht gezien. 49 cm en gewicht van 2950 gram !!

morgen hebben wij de mooiste baby van de hele wereld

He Blog lezers,

Misschien hebben jullie het al via de tam tam gehoord. Morgen is D Day.. niet verwacht. Maar zoiets heb je nu eenmaal niet in de hand. Vanavond tegen een uur of 8 heb ik Sandra naar het ziekenhuis gebracht. Sandra + heeft haar intrek genomen in een prachtige kamer. Enkele checks maar gelukkig is alles oke..... althans  zodanig dat we ons geen zorgen hoeven te maken.

Waar denk je dan aan ...alleen in Praag..buiten - 10 Sneeuw wind om het huis... Dan denk je terug aan het afgelopen jaar. Dieren spotten.. bambi.  Het lachen wat we gedaan hebben.. de stap naar Praag .. het missen van het vliegtuig.. het verkeerde paspoort meenemen en de dame op schiphol zegt. Maar meneer dit bent u echt niet! De geweldige leuke bbq met de ouders van Sandra, mn ouders mn vrienden..alle flessen wijn opdrinken om niets achter te laten in Duiven. Het samen ontdekken dat Sandra zwanger is. Sandra ten huwelijk te vragen met een prachtige bos rozen die wij samen in de rivier Vltava hebben gegooid. Genieten van de kleine dingen. Elkaar laten schrikken. Op de A1 kijken naar een prachtige lucht. Foto's maken op de veluwe. Een zwerm spreeuwen zien dansen in de lucht.  Een lekker glas wijn. Sandra die had samen gespannen met mn ouders en Patrick..die pardoes voor de deur stonden als sinterklaas en piet. De mooie woorden van Sandra tijdens het ja woord. Die alle vezels in je lichaam raken. Ja mooie beelden zijn het om te koesteren.

Morgen..............geen idee wat er gaat komen...we zien wel en maken er iets moois van

Dat is even schrikken 18-12-2009

Afgelopen woensdag was het even schrikken. Ik was erg positief over het verloop van mijn zwangerschap maar het blijkt nu dat het minder gaat. Gisteren ben ik voor het eerst bij een gynaecoloog geweest die verbonden is aan het ziekenhuis waar ik geregistreerd ben.
Gisteren bleek dat ik teveel eiwitten in mijn urine had. En dat mijn bloeddruk te hoog was. Dit bleek in de laatste twee weken zich al te ontwikkelen echter heeft de andere Gynaecoloog hier niets over gezegd.

Ik heb nu dus direct medicijnen gekregen voor mijn bloeddruk. En moest vandaag terugkomen om weer bloed af te laten nemen. Verder zijn de urine en bloeddruk weer gecontroleerd. Ze hebben de bloeddruk meerdere malen in een uur gecontroleerd. Maar helaas bleef deze hoog. Ik heb dus weer andere medicijnen erbij gekregen. En moet morgen in het ziekenhuis komen voor een extra controle.

Het vervelende was dat de Gynaecoloog me afgelopen woensdag probeerde uit te leggen dat ze denkt aan Pre-eclampsie. Ik wist echt niet wat ze ermee bedoelde. Ik heb dan ook gevraagd om me dit op te schrijven en dan zou ik wel via internet uitzoeken wat het was. Blijkt dus dat ze denkt aan Zwangerschapsvergiftiging.

Het stomme is, dat ik geen klachten heb. Ik voel me prima. Ik heb wat lichte vochtophoping bij de enkels maar dat is het. En dat is ook nog eens redelijk normaal aan het einde van je zwangerschap. Er is vandaag uiteraard ook een echo gemaakt. Het kindje ligt goed, de groei en gewicht zijn gemiddeld en het hart klopt goed en regelmatig. De placenta is ook nog goed in orde. Ik voel zelf ook voldoende beweging in mijn buik.

De gynaecoloog heeft ons vandaag toch echt duidelijk gemaakt dat wanneer de bloeddruk zo hoog blijft we er rekening mee moeten houden dat het kindje gehaald gaat worden. Er wordt ook gesproken over een keizersnede omdat mijn lichaam op dit moment nog onvoldoende voorbereid is op een natuurlijke bevalling.

Omdat ik dus zelf geen echte klachten heb en me goed voel ben ik gelukkig ook niet bang. En heb ik vertrouwen dat ik nu onder goede en strenge controle sta. Ik ben nu ruim 36 weken zwanger en daarom ben ik ook niet bang dat het met het kindje niet goed zal gaan.

Kortom wie weet krijgen we een kerst kindje! En is dit misschien wel een van de laatste berichtjes op ons Blog voordat ik naar het ziekenhuis ga. Vandaar dat ik nog maar even snel een foto heb gemaakt van mijn buik!

Hopelijk tot snel met goed nieuws

Groetjes
Sandra

Laatste Nederlands bezoek dit jaar 15-12-2009

Mijn moeder en tante Vera waren de afgelopen dagen op bezoek bij ons in Praha. Aanstaande oma in spe wilde mijn zwangere buik nog erg graag even bewonderen.
Helaas was het weer dit keer wat slechter. Donderdag en vrijdag hebben we veel grijs, grauw en nat weer gehad. We hebben ons programma hier veel op aangepast. Dit resulteerde in warme chocolademelk of koffie met veel gebakjes eten. Verder heb ik geprobeerd om toeristische dingen te laten zien maar ook gewoon een indruk te geven van ons dagelijkse leven hier in Praha.
De Metro in Praha heeft erg steile en snelle roltrappen. Als je deze snelle roltrap niet gewent bent is er op gaan staan wel even erg spannend.

Vrijdagavond lekker gegeten bij een Argentijns restaurant. Dit restaurant had René eerder ontdekt met zijn collega’s. Het was een restaurant met verschillende ruimtes met ieder zijn eigen Argentijnse sfeer. De afwerking van alle ruimtes was super, erg goed nagedacht over elk detail. Tussen het eten door werd er af en toe een kleine dansshow gegeven. Uiteraard heeft het eten ook heerlijk gesmaakt.

Verder hebben we de afgelopen dagen genoten van de Kerstmarkt en de Kerstsfeer in de stad. Op de Kerstmarkt hebben we nog ‘Trdelnik’ gegeten. Traditionele zoete lekkernij. Het een deeg, opgerold en gebakken op een vuurtje met suiker en kaneel.

Zelf hebben we zaterdag de Kerstboom opgezet. René heeft ook zo’n foute Kerstman aan een laddertje met lampjes gekocht. En blij dat de ‘kleine jongen’ ermee was!!!

Zondag zijn we naar het stadje Karlovy Vary gegaan. Onderweg hadden we echt Winterweer; beetje sneeuw, en erg koud!

Karlovy Vary staat bekend om zijn warm water bronnen. Er zijn dan ook veel kuuroorden te vinden. Het is een stadje waar veel Russisch geld zit. Dit zie je dan ook aan de goed onderhouden gebouwen en dure winkels. In het stadje was het heel rustig in het stadje, dat vonden we maar vreemd voor zo’n toeristisch stadje. Maar misschien lag iedereen in een warm bad i.p.v. te lopen in de kou zoals wij!

We hebben dus lekker genoten van de afgelopen dagen!

Liefs

Sandra

Sint maakt een uitstapje naar Praha 5-12-2009

Ook in Praag wordt Sinterklaas gevierd. Hier heet Sinterklaas; Nikolas. Verder wordt het wel iets anders gevierd Nikolas heeft een Duivel en Engel bij zich. Stoute kinderen moeten met de Duivel mee. Maar lieve kinderen krijgen mandarijnen en snoepjes van de Engel.

Maar wij vieren de Hollandse versie natuurlijk. Via Skype hebben we zaterdag 5 dec. contact gehad met mijn ouders in Amersfoort. Daar had de Sint namelijk cadeautjes afgeleverd voor de opa en oma in spe.

Met de familie Evers in Duiven hadden we later die avond ook een live verbinding via Skype gehad. Maar ook de broer van Verony met zijn vriend Marvin waren naar duiven gekomen om te kijken wat Sinterklaas dit jaar voor ze had meegebracht.

In Duiven hadden 2 echte zwarte pieten 2 volle zakken met pakjes gebracht. Maar Sinterklaas was ons in Praag niet vergeten en we hadden onze eigen pakjes gevonden. We hadden ook chocolademelk, pepernoten, chocolade letters en speculaas klaar staan. (lekker meegenomen vanuit Nederland) Dus dat Sinterklaas sfeertje was ook hier in Praag helemaal aanwezig.

Iedereen kwam zijn eigen cadeautje aan ons laten zien. En de Neefjes Stan en Brent waren iedere keer dol gelukkig met hun cadeautje, dat zagen we aan de grote pretoogjes.

Een geslaagd avondje dus!

Groetjes

Sandra

Onze eerste woordjes Tsjechisch 5-12-2009

Hier gaat alles erg goed. We hebben het gelukkig naar onze zin in Praag. We genieten er erg van om in zo'n grote stad te wonen. We hebben alles op loopafstand. En de Stad wordt momenteel helemaal in Kerstsfeer gebracht. Het enige wat ik mis, is dat ik de mensen niet kan verstaan of gewoon een bordje op straat kan lezen. We zijn 3 weken geleden een weekend naar Wenen geweest (ligt hier niet ver vandaan) en daar viel ons op dat we de verkeers- en reclameborden gewoon konden lezen. En mensen op straat die met elkaar praten gewoon konden verstaan. Dan besef je dat je dat hier in Praag een beetje mist. Maar afgelopen donderdag is onze eerste Tsjechische les begonnen. Het was erg leuk. Al heb ik er een hard hoofd in of we de taal ooit matig zullen worden.
We zijn in de eerste les niet verder gekomen dan het alfabet langs te gaan en de uitspraak te oefenen. Bijvoorbeeld de letter ‘C’ wordt uitgesproken als [Ts] en de ‘V’ als [W]. Maar ook bijvoorbeeld het woord; ‘Stul’ de uitspraak is [ Stoel] en de betekenis= Tafel !
Snappen jullie het nog???
We hebben de les gewoon thuis en dat is ook voor straks wel erg fijn, denk ik. Dan kunnen we die kleine gewoon te slapen leggen en hebben papa en mama een uurtje les.

Zover ik weet heb ik alles nu wel geregeld voor de komst van onze kleine uk. Afgelopen Woensdag heb ik nog een controle bij mijn gynaecoloog gehad. Alles weer goed. Bloed afgegeven (krijg ik volgende week de uitslag van) en een kleine Echo gehad. Onze kleine uk ligt al met het hoofdje naar beneden. Naar alle waarschijnlijkheid draait dit ook niet meer. Ik voel ook duidelijk links onder mijn ribben het kontje zitten. En mijn rechter ribben worden regelmatig geraakt door een trap van de voetjes.
Over 2 weken zal ik voor de controles naar het ziekenhuis moeten gaan. Ik ga de komende week mijn 35e week in. Dus nog 5 weken (in het slechtste geval 7 weken). Ik kijk vol vertrouwen uit naar de bevalling. Het is misschien niet het meest leuke om mee te maken maar ik laat me gelukkig niet bang maken. Er zijn zoveel vrouwen mij voor gegaan, dus ik zal dit ook kunnen.

Afgelopen donderdag weer een uitleg gekregen van de verloskundige. We hebben alle mogelijkheden van pijnbestrijding besproken en alle voor- en nadelen ervan. Ik ben echt benieuwd hoe die bevalling me af gaat. Je kunt het allemaal niet voorspellen, dus we zullen het moeten afwachten.

Zo dat was het weer even.
Groetjes
Sandra

Verrassing 23-11-2009

Afgelopen vrijdag werd René heel erg verrast. René is namelijk vandaag 23 November jarig. Zijn ouders en vriend Patrick waren daarom als verrassing afgelopen weekend op bezoek in Praag. Vrijdagavond heb ik René opgehaald van zijn werk en toen we thuis kwamen werden we verrast door Sinterklaas (Patrick) en 2 Zwarte Pieten (Pa en Ma). We stonden nog beneden in de hal en René was verbaasd en herkende Patrick en zijn ouders eigenlijk niet! Niet zo gek uiteraard als je geen bezoek verwacht. Het was dus een hilarische ontmoeting in de hal.
’s Avonds gegeten bij een lokaal café/restaurant. Het was erg lekker en erg gezellig met Tsjechisch gerechten en grote glazen bier. Er stond nog voetbaltafel waar de ‘jonge heren’ zich op hebben uitgeleefd. Later werd er nog een heuse wedstrijd Tsjechië- Nederland gespeeld met de plaatselijke jeugd.

Zaterdag zijn we naar de Praagse burcht gegaan. Hier hebben we de Sint Vitus kathedraal bezocht en het gouden straatje bezocht. Het was perfect weer, met een beetje zon en niet te koud. Vanaf burcht naar beneden naar de rivier gelopen. We zijn geëindigd op het oude stadplein met een biertje.

Zaterdagavond gegeten bij het restaurantje bij ons beneden. Hier waren René en ik nog niet geweest maar het was verrassend goed. De menukaart was alleen in het Tsjechisch maar de zoon van de eigenaar (een jongen van een jaar of 15) deed heel goed zijn best om de kaart te vertalen naar het Engels.

Zondag begon de dag nogal mistig maar gelukkig verdween deze toen we buiten kwamen. We zijn naar de televisietoren gegaan. Waarvan je een goed uitzicht hebt over de stad Praag. Hierna zijn we door de joodse wijk gelopen. Praag heeft een groot aantal synagogen in de stad. Deze zijn gespaard door de nazi’s. De Nazi’s hebben dit gedaan om een museum te maken van ‘een uitgestorven ras’. Wat een ratten die Nazi’s.We hebben zelf de Spaanse Synagoge bezocht. Deze is mooi door de Moorse invloeden.

Toen we thuis kwamen was de lift kapot. Dat betekende dus dat we met de trap naar boven moesten. We wonen op de 7e etage, dus dit was een aardige klim. We hebben daarom besloten om vanavond thuis te blijven en René en Patrick zijn boodschappen gedaan. Die twee heren kunnen lekker koken dus hadden net als een echt professioneel keukenteam in ‘no time’ een lekkere maaltijd in mekaar geflanst.

Vanochtend is iedereen weer vertrokken naar Nederland en René naar zijn werk. We kunnen dus terug kijken op een geslaagde verrassing en een mooie viering van René’s verjaardag.

Groetjes
Sandra

Wenen 19-11-2009

Vorig weekend zijn we een lang weekend naar Wenen gegaan. Dinsdag was het een Tsjechische feestdag. Dus met 1 dagje extra vrij nemen hadden we een lang weekend vrij. Onder het mom van; "Nu het nog makkelijk kan”. Want ja, dat zal er de komende maanden wel niet meer van komen, als we tot onze oren tussen de voedingen en vieze luiers in zitten. Dit schijnt namelijk ons nog allemaal te wachten te staan. Maar nu kijken we hier ook nog gewoon naar uit.

We zijn zaterdagochtend vertrokken en binnen 3 ½ uur waren we in Wenen. Nadat we in ons hotel ingecheckt hadden zijn we eerst even gaan lunchen. Daarna hebben we de Naschmarkt bezocht. Deze markt heeft heerlijke delicatesse van Italië (worsten, hammen, kazen, olijven en verse pasta’s maar ook natuurlijk groenten en fruit). Het water liep ons uit de mond. Zo’n markt hebben we helaas nog niet ontdekt in Praag. En wij als echte lekkerbekken missen dit wel een beetje. Maandagochtend hebben dus maar een voorraadje ingeslagen.

’s Avonds heerlijk gegeten in een mooi Weens restaurant, lekker niet toeristisch, de Wiener Schnitzel stond gelukkig niet op de kaart). Na een lange dag slenteren door de stad en een volle buik lekker gaan slapen.

Zondag was een prachtige dag. Lekkere blauwe lucht met een stralende zon. We hebben dus lekker gelopen door de stad. Mijn bedoeling was natuurlijk om naar Sissi museum te gaan maar gelukkig voor René was het zo’n geweldig weer en dus te mooi om ergens binnen te lopen. We hebben heerlijk in een park op het terras gezeten. En daar genoten van lekkere koffie en een gebakje (geen Sachertorte). Maar eigenlijk hebben we met name genoten van de mensen om ons heen. Er was een soort oorlog gaande met als doel een tafeltje veroveren.

Wenen was zich al helemaal aan het voorbereiden op de kerstdagen. De eerste kerstmarkten waren al geopend. Heerlijke kitsch kraampjes! Maar toch heb je dit soort kraampje snel gezien!

Maandag zijn we richting de Oostenrijkse bergen gereden. We hadden gehoopt een leuk dorpje met idyllisch slaapplek. En het liefst nog in de sneeuw. Helaas was ons dit niet gegund en werd het weer slechter. We hebben besloten om toch maar naar huis te rijden. Dit hebben we gedaan via 80 km wegen in het donker, de regen en zelfs een beetje mist. We waren dus blij toen we thuis aankwamen.

Zo dit was het weer even

Groetjes

Sandra

Druk, Druk, Druk 13-11-2009

Wie had dat gedacht, een niet werkende vrouw die het gewoon druk, druk, druk heeft? Neem nou afgelopen weekend. We zijn vrijdagochtend met de auto vertrokken naar Nederland. De rit verliep weer prima. Alleen in het rur gebied hebben we een beetje file gehad. ‘s avonds kwamen we aan bij mijn ouders in Amersfoort. Daar hadden we frietjes besteld met Soer Vleisj (Limburgs zuur vlees).

Zaterdagochtend is René al vroeg opgestaan. Hij wilde een voetbalwedstrijd van zijn neefje Stan bijwonen. Tja daar staat tegen over dat je vroeg op moet!! Ik ben ’s ochtends samen met mijn moeder boodschappen gaan doen. Lekker een aantal dingen kopen die je in Praag niet kunt krijgen. Denk aan kaas, pindakaas, stroopwafels etc. Verder nog shoppen in de stad om de laatste babyspulletjes te kopen. Rustig en gezellig shoppen met een lekker kopje drinken zat er niet bij. Het was een race tegen de klok. Sorry Mam!!!

Zaterdagmiddag had ik namelijk met Anneriken en Eveline afgesproken. Om lekker te lunchen en uiteraard bij te kletsen. Erg gezellig natuurlijk weer! Daarna werd ik opgehaald door mijn ouders en zijn we gezamenlijk naar Duiven gereden. Waar we met z’n allen bij de ouders van René hebben gegeten.

Zondag zijn we naar Limburg gereden waar we ’s middags bij de doop van Skip waren. Ik mocht Peettante spelen. Skip was weer heel veel gegroeid en veranderd. En met dat snelle groeien ben ik weer heel blij want dan past Skip niet meer in die kleine babypakjes . Kortom deze mogen we lenen hier in Praag. Dus Skip blijf maar lekker goed door eten!!

’s Avonds zijn we vertrokken weer terug naar Praag. Op zondag kun je heerlijk doorrijden in Duitsland. De vrachtwagens mogen op zondag in Duitsland tot 22:00 niet rijden. Dus rijden maar. We waren uiteraard wel blij dat we thuis waren. Lekker weer in ons eigen bedje slapen na een leuk maar druk weekend.

Maandag was voor mij wel een beetje een rustdag. Ik heb de boodschappen en babyspulletjes opgeruimd. Maar verder lekker relax aan gedaan. Maar de rest van de week weer lekker bezig geweest. Donderdagochtend ben ik met René naar het ziekenhuis geweest voor een Echo. Bij onze 20 weken echo bleek namelijk dat de placenta aan de voorkant lag en erg laag. Kortom er moest even gecheckt worden of de placenta straks niet voor de ‘uitgang’ zou liggen. En uiteraard hoe het gesteld was met de groei van ons kindje. Nou die groei zit wel goed, onze kleine Uk loopt qua gewicht al een week voor op het gemiddelde schema. En dat terwijl ik nog steeds maar een kleine 6 kg ben aangekomen. Kortom dat kindje is lekker van mij aan het snoepen.
Het was wel heel fijn om samen met René naar het ziekenhuis te gaan. Nu hebben we zelf kunnen ervaren hoe dit ziekenhuis is. En tot nu toe hebben we daar een heel goed gevoel bij.

Donderdagmiddag ben ik naar een bijeenkomst geweest met allemaal jonge moeders. Dit waren allemaal dames die bevallen zijn in Praag. Veel zijn in hetzelfde ziekenhuis bevallen waar ik ook gepland heb om te gaan bevallen. De verhalen waren allemaal erg positief en dat is natuurlijk fijn om te horen. Veel dames wonen al langere tijd in Praag en zijn geëmigreerd. Sommige zijn getrouwd met een Tsjechische man. En wonen bijna allemaal in dezelfde buurt als wij. Kortom erg handig om veel ervaringsverhalen te horen.

’s Avonds hadden René en ik een afspraak met een soort van verloskundige die ons een hoop dingen kon vertellen over de verschillende fases tijdens de bevalling. Maar ook hoe ze in de Tsjechische ziekenhuizen hiermee om gaan. Het blijkt dat het aantal keizersneden in Tsjechië de laatste jaren fors gestegen is. Dit komt vaak doordat de ziekenhuizen vaak kiezen om de bevalling ‘in te leiden’ Dit wil helaas niet altijd zeggen dat de bevalling snel vordert. En kan dan uiteindelijk resulteren in een keizersnede. Kortom als het voor ons goed voelt kunnen we het beste zo lang mogelijk thuis blijven, zodat het voor de artsen in het ziekenhuis goed opschiet.

Kortom een hele dag vol met babyverhalen. Maar het was wel heel goed om alle verhalen te horen en een soort bevestiging en herhaling te krijgen op de verhalen die ik al gehoord of gelezen had.

Nou luitjes, dat was het weer even.
Groetjes
Sandra

Speeltjes 26-10-2009

Vorig weekend waren de ouders van René voor de eerste keer in Praag. Ze vonden het heel fijn. Ze kunnen eindelijk een beter beeld vormen hoe wij leven in Praag. Voor ouders is het vaak heel moeilijk als kinderen ver weg wonen, terwijl wij lekker wonen en leven in een mooie stad. En ons inmiddels zo thuis voelen, zodat we tot nu toe geen heimwee hebben. De ouders van René hebben alleen erg veel pech gehad met het weer. Van de 5 dagen dat ze Praag bezocht hebben, waren er 4 met regen gevuld. Ook de temperatuur was erg laag, het was gemiddeld 5 graden terwijl het één week eerder nog 26 graden was!!!

Toch hebben we de dagen goed weten in te vullen. We hebben verschillende gedeeltes van de stad laten zien. Zijn ook in diverse winkelcentra geweest (daar was het warm en droog).

Verder hebben we in de buurt van Praag de stad Kutna Hora bezocht. Onderweg hebben we de eerste sneeuw gezien. Niet veel (we hebben geen sleetje kunnen rijden) maar toch het was mooi om de eerste witte stukjes sneeuw te zien.

In Kutna Hora was ook grijs en nat, we hebben daarom alleen de basiliek bezocht.

Afgelopen weekend stond in het teken van laatste schilderijtjes en foto’s ophangen. Maar ook in het teken van wielen! Vrijdag hebben we eindelijk onze nieuwe auto gekregen (hiervoor reden we nog in een huurauto). René is zoals iedere man in zijn nopjes met zijn nieuwe speelgoed.

Dit was niet het enige speelgoed op wielen. We hebben ook een kinderwagen gekocht. Deze is uiteraard direct in elkaar gezet en René kon racen in de gang!

Hier in Praag heb ik het nog steeds erg naar de zin. Ik heb genoeg te doen dus ook het werkende leven mis ik nog niet. Met de zwangerschap gaat het ook prima. Ik heb eigenlijk geen klachten. 's avonds iets meer moe en af en toe klein beetje last van de rug. Maar eigenlijk mag dat niet echt een naam hebben. Ik ben nu 29 weken zwanger en het laatste trimester is nu officieel begonnen. Het schijnt dat de kwaaltjes er nu weer aan gaan komen. Nou laat maar komen want ik kan ze aan!!! hahaha zei ik stoer.

Het is nog steeds niet echt te bevatten dat ik straks mijn eigen kleine hummeltje kan vasthouden. Heel vreemd! Al is het wel gezellig in de buik en voel ik die kleine lekker rond zwemmen.

Dat was het weer even.
Groetjes Sandra

Weer een ervaring rijker 12-10-2009

Zoals eerder gezegd moet je hier in Tsjechië bij een ziekenhuis registreren voordat je er bevalt. Het is gebruikelijk om in Tsjechië in het ziekenhuis te bevallen maar in Praag is er niet zomaar plek in alle ziekenhuizen. En zeker omdat er niet veel mensen in het ziekenhuis werken die Engels spreken was dit een probleem. Met een beetje hulp van een vrouwelijke collega van René hebben we 2 ziekenhuizen gevonden die wel nog plek hadden.

Ik ben daarom vorige week naar deze 2 ziekenhuizen geweest. Bij de eerste, daar is mijn huidige gynaecoloog aan verbonden. Ik kwam er aan en er waren allemaal losse gebouwen met ieder z'n specialiteit. Toen ik het juiste gebouw had gevonden ben ik daar naar binnen gegaan. Ik kwam op een gang terecht waar ik niet duidelijk kon zien waar ik moest zijn. Wel zag ik een deur opstaan en ik heb er heel kort naar binnen gekeken. Het was een smalle langwerpige kamer, waar 2 patiënten in een ziekenhuisbed in het verlengde van mekaar lagen (zoals een treintje). Heel gek gezicht. Ik heb een verpleegkundige aangesproken (sprak uiteraard geen Engels) Maar met een briefje in het Tsjechisch en gebarentaal wist ze wat ik moest hebben. En stuurde me naar buiten en de hoek om. Hier kwam ik bij een soort receptie, waar veel mensen aan het wachten waren. Erg bedroevende sfeer hing er. Ik had geen zin om te wachten en ben naar het andere ziekenhuis gegaan (als het daar niet zou lukken kan ik altijd nog terug gaan toch?).
Bij het andere ziekenhuis ook weer vele gebouwen. En hele oude, niet echt een prettige sfeer, terwijl de internetsite je van te voren anders doet vermoeden. Na wat zoeken dan toch gevonden waar ik zijn moest. Toen ik het juiste gebouw in liep was er een 'open en lichte' hal en sfeer. De verpleegster sprak niet echt Engels maar er was een andere zwangere vrouw in de rij die me direct hulp aanbod. Kortom ik ben eindelijk geregistreerd in een ziekenhuis. In de 35e week moet ik terugkomen voor een hoop formulieren in te vullen. Ik werd uitdrukkelijk verzocht om een Tsjechisch sprekende persoon mee te nemen. Dus daar zullen we dan maar naar luisteren.
Maar het belangrijkste is dat ik er een goed gevoel bij heb, iets wat ik bij de voorgaande 2 ziekenhuizen niet had!

Kortom weer een ervaring rijker. Ik ben blij dat het nu allemaal geregeld is.

Groetjes
Sandra

Dagelijkse leven in Praag 7-10-2009

Mijn ouders zijn de afgelopen dagen op bezoek geweest. Die wilde eens kijken hoe alles geregeld is in Praag. En gelukkig is alles goedgekeurd en zijn ze afgelopen maandag weer met een gerust hart naar huis gegaan. Vanaf Eindhoven ben je in een dik uur met Wizzair voor € 99 voor 2 personen in Praag. Dit ligt er natuurlijk wel aan op welke dagen je vliegt. Maandag, woensdag en donderdag zijn goedkoop maar vrijdag en zondag is direct fors duurder.

Vorige week heb ik samen met mijn ouders de omgeving bij de Burcht van Praag bezocht (René was uiteraard hard aan het werk!). Het was een prachtige dag en we hebben eerst lekker gewandeld in een park. Vanuit daaruit zijn we naar de burcht gelopen. Bij de burcht staat de St. Vitus Kathedraal. Je kunt deze gratis bezoeken maar er stond er lange rij. En weet je wat zo fijn is? Dat er nog genoeg dagen zijn wanneer we deze Kathedraal zonder rij kunnen bezoeken!!

Zaterdag zijn we naar de dierentuin geweest. We waren positief verrast. Niet zoals je misschien verwacht kleine en oude hokken. Maar mooie paviljoenen, paden en een grote diversiteit aan dieren. Kortom de dierentuin van Praag doet absoluut niet onder voor bijvoorbeeld Burgers Zoo in Arnhem. Er is alleen geen Ocean.

Zaterdagavond hebben René en ik nog een borrel gehad bij een Nederlandse stel. Hier heeft René de mensen leren kennen die ik inmiddels wekelijks zie. Zo heeft hij ook een gezicht bij die vele namen. Het was wel grappig dat we als één van de laatste weggingen, vele andere vertrokken al eerder om de babysit thuis af te lossen. Fijn dat ons kindje nog in de buik zit, zo hebben we dit soort problemen nog niet.

Zondag hebben we de burcht Karlstejn bezocht. Deze burcht is de meest bezochte burcht buiten Praag. Waarschijnlijk omdat dit kasteel vlakbij Praag ligt. We vonden het namelijk niet echt de moeite waard. We zagen wel veel mogelijkheden om te wandelen, dat maakt het toch een interessante omgeving.

Gisteren René ’s ochtends naar het vliegveld gebracht, hij is 3 dagen naar Roemenië. Verder ben ik nog de stad ingelopen, het was namelijk weer lekker weer. Ik heb ergens een vers sapje gedronken. Maar het is nu toch echt wel te zien dat ik zwanger ben. De jongen die me bij de juicebar hielp die vroeg namelijk of ik zwanger was. Dit vroeg hij omdat er in het verse sapje niet alleen Aardbei, framboos en banaan zat maar ook een of andere booster en dit is niet goed voor zwangere vrouwen. Ik kan mijn zwangerschap nu dus echt niet meer verbergen.

Ik ben ook echt trots op mezelf, ik ben nu in mijn 26e week en pas 4 kg aangekomen. Ik had verwacht dat ik mezelf helemaal zou laten gaan met eten. Onder het mom van "je bent zwanger en je mag voor twee eten". Alleen in de eerste 3 maanden had ik behoefte om meer te eten maar nu gelukkig niet meer.

Vandaag nadat ik mijn cursus “Czech Art and Culture” ’s ochtends had gevolgd hebben we met een aantal Nederlandse en Belgische vrouwen geluncht. Het is vandaag weer prachtig weer geweest, de thermometer gaf 26 graden aan (hoezo herfst???)
Later op de dag had ik nog een afspraak bij de huisarts. Het is namelijk heel normaal om een ‘check-up’ te doen. Goed nieuws; ik ben helemaal gezond!!

Nou dat was het wel weer even. Tot de volgende keer!
Groetjes Sandra

Český Krumlov 27-09-2009

Vorige week zondag zijn we naar Zuid Tsjechie gereden. Na een rit van 2 1/2 uur kwamen we aan in Český Krumlov. Dit is een zeer toeristisch stadje. De burcht Krumlov ligt op een steile vooruitspringende rots, gesticht in de tweede helft van de 13e eeuw. Het was die dag heel mooi weer en dus echt genieten van een mooie na zomerse dag.

Český Krumlov ligt aan de rivier Moldau. Op deze na zomerse dag werd er veel gekanoëd. Erg leuk om naar te kijken, zeker als mensen in het water vallen.
Ondanks de hele toeristische uitstraling hing er toch een leuke lekkere relaxte sfeer.

We hebben er lekker aan het water kunnen lunchen en verder geslenterd door het stadje. In de omgeving zijn er nog meer bezienswaardigheden maar ook zeker veel mogelijkheden tot wandelen, fietsen en zwemmen. Dit alles hebben we niet gedaan maar het is zeker een gebied om een keer terug te komen.

Aan het einde van de dag zijn we weer terug gereden naar Praag. Ook de weg er naar toe was de moeite waard. Je ziet de verschillende dorpjes en de heuvelachtige omgeving. Tot nu toe bevalt ons Tsjechie wel. Al beseffen we ons ook wel dat het ons makkelijk wordt gemaakt door deze prachtige nazomer.

Eerste echte 2 weken in Praha 26-09-2009

Zo eindelijk ga ik de eerste echte 2 weken in Praha beschrijven. Misschien klinkt het ongelofelijk maar ik ben namelijk al vrij druk om mensen te ontmoeten en verschillende activiteiten te doen. In de eerste echte week was er door de Nederlandse Kamer van Koophandel op dinsdag 15 sept. een bijeenkomst georganiseerd ter gelegenheid van 'Prinsjesdag'. We hadden er 's avonds eigenlijk niet zoveel zin in maar het was een mogelijkheid om mensen te leren kennen. De Ambassadeur heeft de troonrede zeer kort samengevat en verder was er een lezing van een professor. Na afloop was er Indonesische rijsttafel. We hebben een aantal mensen ontmoet maar uiteindelijk was de meest interessante ontmoeting voor mij met een Nederlandse vrouw. Al 8 jaar woonachtig in Praag.

Zij kent een hoop mensen en heeft me inmiddels in contact gebracht met een vrouw die yoga lessen geeft voor Zwangere. En ook met een vrouw die bevallen is in Praag. Ik heb direct in diezelfde week op vrijdag kennisgemaakt met Miriam die de yogalessen geeft. De eerste les van twee andere zwangere vrouwen zat er net op. We hebben dus met 3 Nederlandse zwangere vrouwen verhalen en ervaringen uitgewisseld. Welke gynaecoloog zij hadden en andere tips.

Miriam heeft me diezelfde dag nog gemaild om me erop te attenderen dat er deze week een cursus 'Czech art and Culture' begon. Ik heb direct hierop gereageerd en kon gelukkig nog mee doen. Ik heb afgelopen Woensdag dan ook de eerste les gehad. Ik ben niet zo kunst gedreven maar het is een leuke manier om meer van Praag te leren kennen en natuurlijk ook andere mensen te leren ontmoeten.

Na de cursus had ik afgesproken om bij Saskia te gaan lunchen. Saskia is ook een Nederlandse vrouw die hier ruim 2 jaar geleden is bevallen van een tweeling. Ik was hier samen met Carolina die ook zwanger is (en de yogalessen volgt). Saskia heeft met ons echt heel veel tips en ervaring gedeeld. Het was super om te horen hoe alles hier in Praag geregeld is. Leuk detail bijvoorbeeld, dat je heel erg moet opletten, als je een meisje krijgt, op het schrijven van de achternaam. In de Tsjechische taal heb je namelijk te maken met mannelijke en vrouwelijke vervoegingen. De naam Evers wordt dus bij een meisje Eversova, of zoiets. Dat willen we natuurlijk niet!! Dus na de bevalling moeten we heel erg opletten!! De man mag ook niet zomaar bij de bevalling zijn. Vaak is een witte enveloppe met inhoud een oplossing.......
Ondanks de vele verhalen en het inzien dat hier de zaken anders geregeld zijn, heb ik er nog steeds alle vertrouwen in dat veel dingen in Praag goed geregeld zijn.

Veel van de Nederlanders wonen in Praag 5 en 6. In Praag 5 staat namelijk de internationale school. Als je al kinderen hebt is het dus fijn als je daar in de buurt woont. Echter dan krijg je dus wel dat je een soort Expat woonwijk krijgt. Ik heb hier met René in de wijk rondgereden maar wij vonden het helemaal niets! Het zijn allemaal dezelfde huizen in zachte kleuren en het voelde als een Amerikaanse woonwijk. Wij zijn dus nog steeds heel blij dat we juist in het centrum wonen. Maar we begrijpen wel de keuze van de anderen om dichterbij de internationale school te wonen. Het is praktischer en ook voor de kinderen erg handig met speelkameraadjes. Maar voorlopig hoeven wij hier nog niet aan te beginnen!

Afgelopen dinsdag had ik om 10 uur al afgesproken om met een andere Nederlandse zwangere vrouw koffie te gaan drinken in de stad. Het was erg leuk, want na een tijdje kwamen we er achter dat zij ook Limburgse is. Toch geeft dat gelijk een band..... Het was ook wel fijn om te merken dat ze vrij nuchter was, ook over haar zwangerschap (ze heeft wel al 2 kinderen dus kan me veel vertellen). Maar Miranda is ook nuchter in het expat leven. Zij woont ook niet bij de 'meerderheid' en is eigenlijk op zoek naar een internationale vriendenkring. Zij heeft me er daarom op geattendeerd dat er in Praag een groep bestaat die zich IWAP noemt (International Woman Association Praque). Het schijnt dat deze IWAP ook meer activiteiten in het centrum organiseren. Hier ga ik dus maar eens naar kijken. Met Miranda ga ik in ieder geval op vrijdagochtend de yogalessen volgen.

Kortom ik heb al heel wat mensen ontmoet. Dit zijn tot nu toe dus allemaal Nederlandse vrouwen. Dit was niet echt de bedoeling geweest maar ik moet eerlijk bekennen zo in het begin is het wel super handig en leuk.
Naast al die contacten en praatjes over zwangerschappen ben ik vooral bezig om de omgeving te ontdekken. Qua winkeltjes enzo. Gelukkig heb ik ook een goede kaaswinkel gevonden. Want de Nederlandse kaas is bijna niet te krijgen in de supermarkt. Zo ben ik ook iedere dag lekker in beweging. En met het heerlijke nazomer weer (gemiddelde weektemperatuur was deze week 25 graden) is dat echt genieten in deze stad.

Afgelopen donderdag had ik een eerste afspraak met een gynaecoloog. Ik ben was er erg benieuwd naar. Vorige week heb ik namelijk al een ziekenhuis bezocht. Dit ziekenhuis werd door de collega's van René aanbevolen. Ik had op internet gekeken, het zag er allemaal goed uit. De internetsite was in het Engels en de foto's van de bevallingskamers zagen er goed. Echter toen ik bij het ziekenhuis aan kwam zag ik een oud maar statig gebouw. Binnen was het best oud en het personeel zag er natuurlijk ook Oost Europees uit. Ik kon op de afdeling gynaecologie geen loket vinden. Artsen en verpleegkundigen zaten allemaal achter gesloten deuren. Na een tijdje gekeken en gewacht te hebben, heb ik een zwangere vrouw aangesproken. Gelukkig sprak ze een beetje Engels. Zij vertelde mij dat ik me beneden moest melden maar dat er een risico in zat dat het ziekenhuis geen plaats meer had voor mij. In Tsjechië is het zo geregeld dat iedereen in het ziekenhuis bevalt. Je moet je dus van te voren bij een bepaald ziekenhuis gaan aanmelden. Hier is per maand maar ruimte voor een ‘x’ aantal patiënten. In het ziekenhuis waar ik was, was er inderdaad geen ruimte voor mij. Dat was op zich wel even een kleine dreun in het gezicht. Toch had ik al snel weer het vertrouwen dat ook dit wel opgelost zou worden. Er zijn meer ziekenhuizen in Praag en daarbij komt ook nog eens dat je via je verzekering een hoop geregeld kan krijgen omdat je Expat bent. Kortom buitenlanders betalen meer dan de Tsjechen en dit zal deuren wel openen (hoop ik dan maar). Gelukkig zijn dit soort verzekeringskwesties door TNT voor ons geregeld. Dus voorlopig staan we er nog positief in maar een avontuur is het wel!

Maar donderdag dus mijn eerste bezoek aan de gynaecoloog. Dit was niet in een ziekenhuis maar in een soort kliniek. Het zag er allemaal keurig uit. Ik heb samen met de gynaecoloog mijn patiëntenkaart vanuit het Nederlands naar het Tsjechisch vertaalt. Mijn gynaecoloog spreekt wel Engels maar waarschijnlijk niet dagelijks, de start verliep daarom moeizaam. Maar aan het einde had ik het gevoel dat het ijs gebroken was en dat beide partijen een beetje gewent waren aan de communicatie in het Engels. In Tsjechië krijg je bij iedere controle een Echo. Al gaat dit uiteraard anders dan bij de verloskundige in Nederland. Het is een zeer snelle check of alles goed gaat. Effe kijken of het hartje goed klopt en effe kijken naar het hoofdje, armpjes en beentjes. Verder uiteraard de standaard controles van hartslag, urine, gewicht en buikafmetingen. Tot nu toe geen bijzonderheden. Wel blijft het probleem nog bestaan dat ik mezelf moet aanmelden bij een ziekenhuis. Mijn gynaecoloog gaf aan dat de ziekenhuizen waarschijnlijk allemaal zullen zeggen dat ze vol zijn. Ik ga dus maar proberen met een collega van René naar het ziekenhuis te gaan om de taalbarrière te overbruggen.

Afgelopen vrijdag heb ik mijn eerste yogales gehad. Voordat de les begint doen we eerst koffiedrinken met het andere groepje zwangere vrouwen. En wisselen we tips over zwanger zijn maar zeker ook wonen in Praag. Lekker half uurtje kletsen dus! Yogalessen had ik nog nooit eerder gedaan maar het is me zeker bevallen. Veel oefeningen op je ademhaling en houding. Ook tips om straks met een grote buik te buiken en op te staan.

Kleine update over ik en zwanger zijn;
Op dit moment ben ik 24 weken en heb ik nergens last van. Vol energie en geen klachten. Uiteraard heb ik wel al gevoel van leven in mijn buik. Dat begon ik te voelen nog net voor de bruiloft maar nu wordt het gevoel steeds duidelijker en dat is wel erg fijn. Verder groeit mijn buik natuurlijk ook voldoende.

O ja, René vermaakt zich prima op zijn werk. En eet graag sushi in de verschillende bars. Verder houdt hij zich bezig met het keuren van de verschillende Tsjechische wijnen!

Dit was het weer tot de volgende keer!
Groetjes
Sandra

Huwelijksreis 29-8-2009

Hallo Allemaal,
Ik heb een poging gedaan om onze fantastische huwelijkreis te beschrijven. Maar wees gerust alle schunnige details heb ik achterwegen gelaten en ik laat jullie alleen meegenieten van het beschaafde deel van de reis!!!!

Zaterdag 29-08-2009

Begin van onze vakantie begonnen in Rome. De reis begon goed, we hebben gevraagd voor een upgrade naar Business Class omdat we de dag ervoor getrouwd zijn. En natuurlijk heeft KLM dat geregeld. De stewardessen hebben ons extra verwent met een halve minibar. Erg fijn voor René want ik mag niet meedrinken! Bij het hotel aangekomen krijgen we een kamer met eigen terras. Even later wordt er nog een flesje wijn van het hotel aangeboden. Want ik was zo slim om bij de reservering te vermelden dat het onze honeymoon is!

Ongeveer een jaar geleden liepen we ook in Rome. Erg leuk om hier samen terug te zijn. Ons hotel ligt ideaal, 150m van een metro af en ongeveer 500m van het Colosseum af. In Rome is het erg warm dus dat wordt veel drinken en alles slow slow. We hebben ook geen haast. De meest belangrijke bezienswaardig hebben we vorig jaar nog gezien, dus we genieten volop van de stad en haar bewoners. Mensen kijken is onze favoriete bezigheid.

De volgende dag toch maar vroeg op gestaan omdat we een poging willen wagen om de sixtijnse kapel te bezoeken. Vorig jaar stond er een rij van meer dan 2 uur (in de brandende zon). Vandaag hebben we een rij van ongeveer een ½ uur. We zijn dus heel blij.

Voordat we daadwerkelijk bij de sixtijnse kapel zijn worden we door velen andere zalen van het museum geleid. Maar eindelijk in de kapel aangekomen is dit het echt helemaal waard. De bewakers zijn heel streng en we moeten heel stil zijn en mogen geen foto's maken. Gelukkig weten we langs en zijkant een plaatsje te bemachtigen om rustig alles in ons op te nemen. Anders moet je alles staand bekijken en krijg je pijn in je nek van het naar boven staren. De beschilderingen van Michaelangelo lijk wel van de muren en plafond af te willen springen. Nog een leuke bijkomstigheid is dat je je realiseert dat je al eerder in deze kapel bent geweest door de verfilming van het boek van Dan Brown. Je ziet al die kardinalen er gewoon staan! Na de sixtijnse kapel bezocht te hebben zijn we snel naar buiten gegaan omdat het er erg warm was. Eenmaal buiten zien we dat de rij geheel verdwenen is. Zijn we voor niets vroeg op gestaan!
We zijn verder naar het Vaticaan gelopen. Hier wordt er streng op toegezien dat er niemand met blote armen of benen de Sint Pieter in gaat. Het is er erg leuk om te zien hoe mensen toch proberen om binnen te komen. De Sint Pieter is geheel met marmer bekleed. Verder is de kerk vrij leeg. Na de Sint Pieter zijn we via kleine straatjes richting Piazza Nuovo gelopen. Hier hebben we vorig jaar bij een klein pleintje heerlijk geluncht. We doen een poging om dit lekkere plekje weer te vinden. En natuurlijk met de SanSan aan lukt dat! Na onze lunch zijn we langs de rivier richting ons hotel. Het was een redelijke wandeling op een benauwde dag maar desondanks de moeite waard.

De volgende dag verlaten we Rome. We gaan naar het vliegveld waar een huurauto klaar staat. Rene had een Fiat 500 gehuurd (gezien onze trouwauto leek hem dit wel toepasselijk). Natuurlijk zou het nieuwe model Fiat 500 zijn maar het blijft een kleine auto. Zeker gezien onze grote koffers. Gelukkig was de Fiat 500 niet beschikbaar en kregen we een grotere auto voor dezelfde prijs. Het werd een Fiat Qubo in een gifgroene kleur. Kortom een super lelijke auto maar wel praktisch. Qua ruimte maar ook zeker de kleur die erg makkelijk is te herkennen op een volle parkeerplaats! We rijden van Rome naar Assisi in Umbrië. We gaan eerst op zoek naar een leuke slaapplaats bij een agrituristico in de buurt. Maar schijnbaar hebben alle mensen siësta want er wordt niet open gedaan. Erg jammer want er zaten best mooie plekjes bij. Uiteraard vinden we toch een mooi plekje. Laat in de middag bezoeken we nog Assisi. Gelukkig zijn de grote groepen toeristen alweer vertrokken. Assisi is een soort bedevaartsoord voor de heilige Franciscus. Daar moet Sandra natuurlijk heen als een van je doopnamen Franciscus is! Assisi is verder een bergdorpje dat vrij rustig is als de grote groepen toeristen het stadje verlaten hebben.

De volgende dag maken we een rit door Umbrië. We beginnen bij Spello waar een kleine markt aan de gang is. Het is ook een prima plek om je eerste cappuccino te nuttigen. We rijden verder door naar Spoleto. Een leuk bergdorpje met een fort, aquaduct en dome. Je treft er het leven van de gewone Italiaan meer aan dan bijvoorbeeld in Assisi. We vervolgen onze route richting Norcia. Dit plaatsje staat vooral bekend om de streekproducten zoals hammen en salami van zwarte zwijnen maar ook zeker van de truffels. Veel diverse producten worden met de truffel gemaakt. Bijvoorbeeld piccorino met truffel is een echte aanrader. Met veel plezier nuttigen we dan ook een uitbreide lunch met truffel!

De volgende dag besluiten we richting de kust te rijden. In de buurt van Ancona vinden we een klein dorpje Sirolo waar we willen overnachten. We proberen het bij een hotel met zwembad en uitzicht op zee. We kunnen een kamer krijgen voor €80. Maar dat vinden we teveel. Als we weg zijn gelopen komt de eigenaar ons achterna. Hij heeft nog wel een alternatief, een kamer zonder zeezicht. En met een zielig gezicht en veel mokken biedt hij ons de kamer uit eindelijk aan voor €50. Later blijkt helaas dat we geen gebruik mogen maken van het zwembad. Het hotel is namelijk opgedeeld in 3 gedeeltes. Een verdeling tussen 3 broers. De eigenaar omschrijft het als 'the real italian story'. Voor ons wel weer een aparte ervaring. We hebben 's middags nog wel lekker op het kiezelstrand gelegen. Daarna zijn we in het dorp op een terras gaan zitten en hebben we cocktails gedronken (voor Sandra natuurlijk alleen de non alcoholico varianten).

Vanaf de kust zijn we naar Toscane gereden in de buurt van Arezzo. We hebben hier en prachtige bed and breakfast gevonden. We zijn eerst nog even naar een supermarkt geweest en dat is toch altijd weer genieten in het buitenland (gelukkig geniet René hier even hard van mee). ' s middags hebben we liggen af te koelen bij het zwembad.

De dag erna naar Arezzo geweest waar een feest aan de gang was. Dit is te vergelijken met de 'palio' in Siena. Een strijd te paard tussen de verschillende wijken van de stad. Iedere wijk met zijn eigen kostuum. Helaas waren er geen wedstrijden op het tijdstip dat wij er waren.

Naar Arezzo zijn we doorgereden naar de Chiantiestreek. We hebben een heerlijk huisje gevonden op een heuvel. Dit huisje staat vlakbij San Gimignano, tussen Siena en Firenze. Met heerlijk zwembad. Het duurde wel even voordat we dit stulpje hadden gevonden. Het eerste adresje zag er heel mooi uit maar er was niemand thuis. De volgende 4 adresjes waren vol of niet mooi of te duur. De ritjes er naar toe waren erg leuk en hobbelig (we zijn met z'n 3-en aardig door elkaar geschud). Dus het zoeken was niet vervelend maar juist leuk en mooi.

De laatste week is inmiddels helaas al aangebroken. We hebben San Gimignano bezocht, een mooi stadje maar erg toeristisch. Het hele stadje is gerenoveerd maar alles is gericht op de toerist. We hebben hier ontbeten, bij een soort bakker. De 2 dames achter de toonbank waren erg potig en niet op hun mondje gevallen. Als er een toerist binnen kwam die stiekem wilde gaan plassen, dan lieten ze merken dat ze je gezien hadden. En er ging daarom niemand weg zonder iets te kopen.

's middags hebben we eerst boodschapjes gedaan en hebben daarna lekker in de zon aan het privé zwembad gelegen (er was verder niemand). Lekker boekje gelezen. Af en toe voelen of ons kindje mee geniet maar als René probeert te voelen is het stil. Heel herkenbaar voor alle vaders!

's avonds lekker anti pasti gegeten en van een mooie zonsondergang genoten met Andrea Bocelli op de achtergrond.

De volgende dag hebben we Firenze bezocht. De stad hebben we beide al een keer eerder bezocht, we hoeven dus niet perse alle toeristen attracties te zien. Het valt ons op dat het heel erg druk is. Op een groot plein staan misschien wel 20 groepen met toeristen en hun gids. Lekker rondgewandeld door de stad. De temperatuur was heerlijk, er was een redelijke wind maar de zon scheen volop! We hebben geluk want het is een speciale dag in Firenze en alle kerken zijn gratis te bezoeken. (kleine meevaller, want we geven al genoeg geld uit!!)

De volgende dag begint onze reisdag richting Venetië. Omdat we de auto pas een dag later hoeven in te leveren besluiten vlakbij Venetië onze slaapplek te zoeken. We komen uit bij Lido Di Jesolo. Dit is een badplaats, waar we overspoeld worden door Oostenrijkers en Duitsers. Het stadje heeft een super lange boulevard met winkels en cafeetjes en andere toeristen onzin. Echt zo’n badplaats wat leuk is voor maximaal een dag (tenminste dit geldt duidelijk voor ons).

De volgende dag vertrekken we vroeg richting het vliegveld van Venetië. Hier leveren we de auto in en gaan met een bus verder naar de stad Venetië. Dit kan uiteraard maar tot aan het grote bus en trein station want verder gaat hier alles met Busboten, watertaxi’s en gondels! Als we de bus zijn uitgestapt en we lopen naar het grote kanaal, wanen we ons echt in een sprookje. Ik ben inmiddels een paar keer in Venetië geweest maar het blijft een geweldige ervaring hoe anders deze stad is. Uiteraard zijn er duizenden toeristen. Maar als je blijft overnachten in de stad hoor je vanaf 17:00 weer de echte Vientiane om je heen. Het sfeertje veranderd, het wordt gemoedelijker en de Vientiane gaan wat drinken of zoeken plekje om te eten. We hebben een fijn hotel vlakbij het grote kanaal en de vismarkt. Het ligt heel centraal en dichtbij de Rialtobrug. Nadat we in ons hotel ingecheckt zijn gaan we snel de stad verkennen. Langs de vele smalle straatjes en bruggetjes komen uiteraard uit bij het San Marco plein. Een heerlijke plek om even op een stoepje te zitten en mensen te bekijken. We zijn ook even in de Campanile di San Marco geweest. (De grote toren op het San Marco plein, er was gelukkig een lift, dus het was geen zware beklimming!!) Het geeft een prachtig uitzicht over de stad, zijn daken, kanaaltjes en de eilanden erom heen. Verder hebben we uiteraard nog genoten van een heerlijk Italiaans ijsje, bij een vrij klein en simpel zaakje maar het was O zo lekker!!

Onze voorlaatste dag zijn we de overige eilanden van Venetië gaan verkennen. Maar eerst hebben we over de vis en groent/fruitmarkt gelopen. Geweldig om te zien hoe alles wordt aangeleverd per boot. We zijn verder gegaan en begonnen bij het eiland Burano. We zijn lekker met de busboot hier naar toe gevaren. Burano staat bekent als het ‘kanteiland’. Niet dat wij nu zo’n kant liefhebbers zijn maar het eiland is vooral leuk door zijn kleurrijke huisjes. Echt heel gezellig! Nadat we heerlijk geluncht hebben, zijn we vertrokken naar Murano. Dit eiland staat bekend als ‘glasblazerseiland’. Tussen de toeristenwinkels (die vaak ‘echt Aziatisch’ glaswerk onder de noemer ‘Murano Glaswerk’ proberen te verkopen) vindt je nog de echte Gallery’s. Wij zijn er een aantal ingelopen. Het is echt fantastisch om te zien welke kunstwerken er van glas gemaakt worden.

We hebben dan ook van het cadeaugeld van de bruiloft een mooi glaskunstwerk gekocht. Het is van 'Massimiliano Schiavon'. Het was een mooie ervaring, we waren het uiteraard niet van plan maar zijn toch verliefd geworden op dit kunstwerk. We hebben zeker 2 uur in de zaak rond gelopen en hebben uitleg gekregen over de verschillende materialen en technieken van glasblazers. Verder hebben we zeer veel verschillende kunstwerken bekeken. Uiteraard erg duur. We hebben uitgelegd waarom dat we iets wilde kopen en wat het budget ongeveer was. Toen heeft de verkoopster de eigenaar en tevens kunstenaar Massimiliano zelf erbij gehaald en we hebben een fikse korting gekregen.

Alles wordt naar Praag gestuurd met echtheidscertificaat met 'commerciële' waarde. Na wat huiswerk op internet zijn we er achter gekomen dat het allemaal klopt wat er ons vertelt is. Dus we hebben er vertrouwen in dat we geen kat in de zak gekocht hebben. (Het is toch altijd maar een beetje afwachten....)

De volgende dag was de pret afgelopen en moesten we aan onze terugreis beginnen. We zijn vanaf Venetië naar Praag gevolgen wat ons nieuwe thuis natuurlijk is! Het was wel lekker om thuis te komen. Weer lekker met je eigen spulletjes en Praag is echt een geweldige stad!

Sinds onze huwelijksreis kan René onze kleine beter voelen, wordt het voor hem ook tastbaarder. Al blijft het voor ons beide nog steeds vreemd om straks papa en mama te zijn. Het Buikje kan ik nu niet meer verstoppen.

Liefs

Het pasgetrouwde stel